2024-09-18

De dag van Jasper (11 september 2024)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Dinsdag 3 september

Mijn wekker ligt inmiddels op het kerkhof, die heb ik niet meer nodig. Verwachting speelt zijn treurige rol deze ochtend, ook omdat ik gisteren nogal flink ben doorgezakt. De ontelbare drankjes die ik tot me nemen moest tijdens mijn steeds legere werkzaamheden - opening van het gebouw en het academisch jaar, relatielunch, en het zomerdiner in het academiegebouw - zouden hun uitwerking moeten hebben, alsof je, inductief, hard door de ene na de andere fatbike wordt aangereden, maar ook daar lijk ik inmiddels immuun voor te zijn. Ooit was ik werkzaam in de wetenschap, nu ben ik jongleur in een circus. Of ben ik inmiddels de clown?

Het was een zeldzaam naargeestige dag: druk, vol plezier en blije mensen. Niet iets om je elke week op te verheugen. Gebouwen openen… dat lijkt best leuk, maar ik zou er mijn beroep niet van maken. Als slagroom op de toet heb ik het einde van de dag bewust meegemaakt, was ontiegelijk moe, en toen moest ik nog die tenenkrommende vergadering van vandaag helemaal voorbereiden, een document redigeren en mijn diarree aan mail checken. Bovendien bleken beide koters niet zelfstandig met wiskunde om te kunnen gaan (denkend aan appel en boom, zie ik oneindig lage voorhoofden…). Middernacht zat al in het vliegtuig toen ik de koffer nog moest pakken - het klinkt als een Persisch sprookje.
 
Vanavond vertrek ik naar Singapore. Het heeft toch nog steeds iets magisch om dat uit te schrijven.

Met een knallend hoofd pleur ik haastig de laatste meuk in de koffer, maak ook nog eens ontbijt voor die onbenullen en maan ze alles, voor een keer, af te sluiten achter hun luie kont. Moet ik dan werkelijk alles doen? Tierend sluit ik de deur. Adem, Jasper, adem rustig!

De koffer leidt me via tram-vliegtuig-trein-bus naar de nu dan officieel geopende vergaarbak van wetenschappelijk tuig. Het grootste tuig, nazaat van de slavendrijvers van Oranje, is alweer weg, vereerd als wij gisteren waren met zijn bezoek, getuige de kleuren van de loper die nog door niemand is verwijderd (mental note). Maar verder is alles op het Rosalind ‘wiki-vrouw uit de vergetelheid’ Franklinplein opgeschoond.

Ondanks de volle agenda heb ik twee dagen op rij geen wekker nodig

Op de agenda van de bestuursvergadering staan altijd punten. Soms nare punten, dure punten. Vandaag is dat de cryogene elektronenmicroscoop, opvolger van NeCEN, die we eigenlijk al nooit wilden hebben. Maar ja, dat heb je met van die wetenschappers, die willen altijd dingen op basis van valide argumenten - het is de meloen die we om de zoveel tijd krijgen aangeboden om door onze slokdarm heen te worstelen. Pietertje Schipper boert een samenvatting van bekende punten op om vast te stellen welke schlemiel we er dit keer weer voor op kunnen laten draaien. We stellen vast.

Verder besteden we ruim een uur aan de wijzigingen van het faculteitsreglement. De sluizen staan open, voornamelijk vanwege het door ons ingevoerde nieuwe facultaire besturingsmodel - alles druppelt door, tot in de diepste lagen, ook daar waar het licht zelden komt. Daar helpt geen Hansje Brinker aan! We grijpen meteen de verwarring aan om de fundering te vernieuwen. Dat was immers altijd het plan. Weer een bestaand probleem opgelost!

Ter informatie ligt er tenslotte ook nog een stuk op tafel over de opbrengst van de facultaire snoepreis naar Indonesië in mei 2023. Hoewel zorgvuldig voorgekookt is het fantastisch nieuws: als tegenhanger van de enorme kosten (het halve kantoor kreeg een gratis ticket to the tropics) kunnen we de immateriële waarde van deze reis becijferen op 2 miljoen. Nochtans is er geheel geen geld in de gordel van smaragd, dat krijgen wij als voormalige uitbuiter gewoon niet te zien, maar we hoeven niet eens te sjoemelen: we volgen gewoon de begrotingsdoctrine van het nieuw aangetreden kabinet. Die opbrengst zit geheel in de verwachting, een prachtig fenomeen, wat maar weer eens laat zien welke boekhoudkundige mogelijkheden er in dit soort missies zit.

Na de vergadering handel ik nog een paar dingen af. Dan is het tijd voor het snoepje van de dag: Ionica Smeets. Ze onderhoudt een uiterst verveelde zaal over oude koek: de ‘strijd’ tegen misleidende grafieken. Alleen wie nee zegt tegen een wetenschappelijke carrière is geheel onbekend met deze succesvolle techniek… Na afloop vlucht ik weg van de band “The Stream”. Het is luid, schreeuwerig, druk en smakeloos, geheel passend in deze openingsweek.

Omdat ik me in de praktijk toch nog tamelijk geïntimideerd voel door het fenomeen trein, stap ik om half zes in de taxi richting Schiphol. Singapore, here we come! Ik ben daar tot zaterdag om het College of Science van Nanyang Technological University te evalueren, inclusief de mensen waar ik mee samenwerk (ik ben onafhankelijk en streng, hoor!). Aan boord lees ik nog even diagonaal door het dikke pak papier dat tijdens de zomer op mijn bureau heeft gelegen als presse papier. Het leven verdikt: ik eet en val in slaap. Nog negen uur kerosine verbranden om zelf wat energie op te doen. Over wekker en ontbijt morgenochtend hoef ik me in ieder geval geen zorgen te maken: daarvoor is er personeel. Eindelijk!

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/09/de-dag-van-jasper-3-september-2024