2024-10-22

De dag van Jasper (8 oktober 2024)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Donderdag 3 oktober

Leidens Ontzet = een vrije dag vanwege 450 lange jaren verlossing van de Grote Oorlog + de wrange smaak van vrijheid op het kronkelende Schoofse pad richting de Allesomvattende Verrekening. Ze nemen wraak op alles dat ze ooit, vanwege luiheid of onvermogen, overkomen is in hun onbenullige leventje. Het is een weinig verheffende poging om de 450ste geboortedag van dit wetenschappelijke instituut te maken tot een zwanenzang - destijds een gift aan het trotse volk voor de barbaarse Spaanse belegering, nu het middelpunt van wraak van hun barbaarse nakomelingen. In deze orgie van zich langzaam voltrekkend zinloos geweld  - vergelijkbaar met de ontsnapping uit de loopgraven die soldaten in de eerste wereldoorlog vonden in zelfverminking van voet of arm - omarmen de stad en universiteit elkaar in een verstikkende greep. Zelfs voor iemand die decennia in de luwte heeft verkeerd, dwz een stad (Groningen) en universiteit die bij niemand enige vorm van emotie oproepen, is de Leidse casus een openbaring. Ik wens stad en instelling zekerheid toe in een tijd waarin we, behalve sprekende onderbuiken, niets voor vanzelfsprekend moeten aannemen.

Normaal gesproken zou ik de feestelijkheden in de stad gaan vieren, bij de reveille voorgaan, voorzinger zijn in het Van der Werfpark, haring en wittebrood uitdelen bij De Waag… maar gisteravond was te veel voor dit oude gestel en het perspectief om voor half zes op staan te onaantrekkelijk. Ik besloot de wekker uit het raam te mieteren. Vanmiddag heb ik bovendien een belangrijke afspraak in de Tweede Kamer staan, een afspraak die ook nog eens voorbereid moet worden.

Dus beginnen we met niets te doen!

In het schitterende ochtendlicht lanterfant ik al fietsend naar het strand. Toen we pas de Hofstad bewoonden was het strand en de vette friet in Scheveningen als een sterke magneet: geboortegrond van vissers, ware gelovigen en vele generaties Jaspers. Na de gewenning zijn deze tochtjes meegevoerd door de harde wind die hier pleegt te waaien. Ook de kinderen zijn sociaal geland - geen idee meer wat hen bezighoudt.

Het strand is stil. Ik geniet van de rust en mijn jeugd. Vaste prik zijn de sprookjesbeelden van Tom Otterness, vooral het beeld van de haring(vr)eter. Terug fiets ik via de havens. Ik krijg een meur in de neus die me meteen terugbrengt naar de tonnenkuiperij van mijn grootvader. Stinkende mannen zoals hij maken ze niet meer… zelfs ik, moi, ben maar een slap, naar bloemen ruikend, aftreksel.

Het bekende vorkje prik ik met drie medelobbyisten; ikzelf vertegenwoordig het wetenschappelijk bètadomein. Alle domeinen lijken tamelijk minimaal vertegenwoordigd, maar in totaal toch nog een man of duizend… er speelt immers het idee van een volledige kaalslag. In een poging om de greep op hun deel van het electoraat te bestendigen, zet de regering in op verlies van werkelijk alle resterende basisvaardigheden: schrijven, rekenen, digitale geletterdheid en burgerschap. Hier staan we natuurlijk allemaal achter, in de meeste gevallen is het niet meer dan aangekondigd, een boel die toch niet meer te redden is, maar het dreigende is dat ook het denkend vermogen van de rest aangetast kan raken. 

Voor het bètadomein betekent het dat we ondergronds moeten gaan. Bovenop de openbare opleidingen, die we versneld van iedere vorm van diepgang zullen ontdoen, gaan we alternatieve financiering aanboren voor een geheim programma. Gevoed door een zorgvuldig geselecteerde instroom van geheime studenten. Te denken valt aan het stiekem afromen van de eerste geldstroom; in het uiterste geval overvallen we gewoon een bank. We moeten lering trekken uit het verleden, de situatie is te ernstig om op onze handen te blijven staan.

Na de voorbereiding - een genoegelijke keuvel - trekt de hele colonne naar de tijdelijke dump van de Tweede Kamer, alwaar de veiligheidscheck het nodige wapentuig oplevert (inleveren, mannen!) en wij in een te klein kamertje twee Kamerleden ontwaren tussen de vele beleidsmedewerkers. Na een uurtje duwen, trekken en schreeuwen nemen de twee verhitte Kamerleden het over: ze hebben opeens alle tijd voor ons. Er blijkt sympathie, en we maken afspraken om integrale debatteksten op te stellen over dit onderwerp. Er is nog een hele lange weg te gaan, waarin ook fractiegenoten moeten worden overtuigd, fractievoorzitters, kamervoorzitters, en uiteindelijk de hele kamer, plus ook nog de Eerste kamer en consorten, en daarna de ministers, waarbij de kanttekening moet worden geplaatst dat de laatsten niet gevoelig zijn voor argumenten of gevolgen. Er moet dus naar onzinnigheid of bedreiging worden gezocht, maar laat ons lobbyisten daar nu eens meerdere experts voor in ons midden hebben! We nemen met een goed gevoel afscheid.

Ik zwem mijn frustratie van me af met een flink aantal baantjes (in een zwembad, gelukkig wel), waarna ik ‘kook’ met de kinderen. Na het eten kijk ik, zoals vaker in deze columns, voetbal met mijn zoon en help ik mijn dochter met haar huiswerk - waar zouden we zijn zonder rolbevestigende regelmaat in het leven!  Ik val in slaap boven een onbegrijpelijke wiskundige afleiding van een van de promovendi die ik morgen in Groningen zal overhoren tijdens een doorwrochte schreeuwsessie. 

Al met al een ontspannen ‘feestdag’, eentje om met gevoel op terug te kijken.

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/10/de-dag-van-jasper-3-oktober-2024?cf=bestuursbureau-expertisecentra&cd=veiligheid-gezondheid–milieu