2025-06-06

De dag van Jasper (05 juni 2025)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Maandag 26 mei - Ik nestel me in de Poolse polonaise

Zoals altijd in deze column word ik wakker. Wakker, waar en waarom is dat precies? Gek genoeg is de morphologie van de slaap beperkt - je vleit je lichaam neder op een of ander zacht ondersteunend object, sluit je ogen en vertrekt - terwijl de geneste dimensies van de droom én van de uitgang van het wakker worden zo veelkantig en allesomvattend zijn dat er een complete wereld voor je opengaat. Dit keer ben ik echter niet alleen wakker, ik ben ook nog eens opgewekt. Ik mag immers op pad; naast mijn bed staat een valies met daarin netjes opgevouwen, naast het gebruikelijke grauwe, een veelkleurige zwembroek en een lawaaioverhemd.

Vanmiddag vertrek ik naar Krakow. Daar zal ik, samen met een vliegtuiglading Leidenaren uit het hogere (en betere) segment, de jaarlijkse Assembly van Una (Una, ja Una!) Europa met onze zonnige aanwezigheid voorzitten. Vervolgens reizen we door (de wereld gaat doooooor) naar Indonesië en Singapore om met het contingent collega’s van de faculteit universiteiten, ministeries en ambassades te overspoelen. 

Ik wist eigenlijk niet dat zoiets zomaar kon vanuit het voormalige Oostblok. Het zal een jubelperiode worden met veel overbodig overleg en dito reizen tussen uiteenlopende tropische bestemmingen. Binnen Indonesië gaan we per trein.

Ik heb dat zelf nog niet eerder gedaan, maar ik vermoed dat het stoomaangedreven zal zijn. Persoonlijk denk ik dat het merendeel van onze afvaardiging nog nooit in een moderne variant van zo’n treincoupe heeft plaatsgenomen, dwz in ons eigen kikkerland. Toch heb ik me laten vertellen dat zo’n treinreis daar prachtig is. Bovendien snel en comfortabel. Ik zie nu al uit naar die blikken van ongeloof: is dit waar? Kunnen we ons echt zomaar per trein laten voortwiegen door de gordel van smaragd?

Zoals dat gaat op een vertrekdag: ik moet vertrekken! Toch staan er op die laatste dag voor mijn vlucht (naar voren) nog een hele zwik practische agendapunten op het programma, vooral betreffende de in het huishouden onbekwame Kamiel, zoals alle mannelijke leden van mijn familie in het meest prille stadium, omdat hij beide gezinsleden met een historisch dienende rol (de in het buitenland verkerende Xuefei en Jasmijn) zal moeten missen. Overigens: geen zorgen om de vrouwtjes en mij, want ik vertrek naar Azie, het land van de verzorgende vrouw! Gelukkig heb ik een ander vrouwelijk familielid, zijn favoriete Chinese tante, bereid gevonden om deze nog onvolgroeide jongeman te vertroetelen.

Natuurlijk weet ik er nog een heel aantal overleggen in te proppen. Een daarvan betreft kennisveiligheid, wat immers heel belangrijk is voor ons, het verstandshuwelijk tussen kennis en veiligheid! De vraag hoe je dat precies doet, hoe je daarmee omgaat, hebben we vooruitgeschoven naar een commissie die ergens tegen midden 2035 (of twee weken eerder) met een voorlopig advies komt over de betekenis van de begrippen ‘kennis’ en ‘veiligheid’ (in samenhang met zorgvuldig geselecteerde andere begrippen, zoals student en pannenkoekenrestaurant) en een vervolgopdracht van commssie 2 zal formuleren, welke naar alle waarschijnlijkheid de verbintenis of correlatie tussen beide losse begrippen zal behelsen.

Desondanks zal de faculteit volgens afspraak binnenkort overschakelen naar een niet nader gespecificeerde nieuwe universitaire werkwijze. Dat zouden we eigenlijk al per 1 juni doen, maar de werkwijze was zoek, ergens verloren door een tijdelijke externe kracht die daarvoor meteen uit functie is verwijderd, waardoor we de overgang hebben moeten uitstellen tot 1 oktober. Van alle faculteiten heeft de onze veruit het meeste te maken met vragen rond kennisveiligheid, dus per direct minstens twintig woordvoerders aanstellen was mijn eerste prioriteit. We zijn blij alles in goede samenwerking met de centrale universitaire organisatie te kunnen doen.

Om 1 uur stap ik via de dienstingang Schiphol binnen. Voor ik aan boord ga, handel ik nog snel even een paar hangende vragen af. Even terzijden: deze man van de wereld beweegt zich vanzelfsprekend alleen in een business class, yeah baby yeah! De rest van de tijd kijk ik naar buiten. Lekkr man, leeekkr! 

Vergaderingen van UNA Europa zijn, naast langdradig en overdadig, ook nog eens strontvervelend vanwege het onbenul waarmee de betreffende CEOs ern CTOs, onbekend met hun eigen toekomstplannen, prioriteiten en mogelijke investeringen, hun onkunde tentoonspreiden. Ik ben ere-voorzitter van de groep die gaat over onderzoekstrategie en heb inmiddels de nodige ervaring met dat kippenhok. Het is zaak een standpunt te hebben over zaken die we in Leiden belangrijk vinden en dat belang op het juiste moment dwingend op te leggen. Geen tegenspraak! En omdat de vergaderingen meestal te kort zijn om naar ieders gewauwel te luisteren, is het goed om zaken voor te koken. Make them an offer they can’t refuse, ja toch, niet dan?

Zelf geloof ik dat deze alliantie mij veel goeds brengt. Zeker jongere onderzoekers kunnen mij enorm helpen om een nog sterker netwerk op te bouwen en ook voor promovendi is het perspectief van zomer- en winterscholen, samenwerkingen en exclusie van specifieke onderzoeksinfrastructuren van niet aangesloten partners, commercieel uiterst interessant. Bovendien wenkt het perspectief! Mijn pleonastische missie - van geduldig papier naar concrete praktijk - overheerst al mijn input voor de komende twee dagen. Wel drie sleutelvergaderingen moet ik bijwonen, en bij een geeft mijn sleutel mij opeens toegang tot een half ontklede mevrouw! Ik activeer partners en stel belangrijk doelen, voor mijn gevoel tot ik een ons weeg.

Nu gebeurt er iets geks: ik land tegen half zes in Krakow. Kennelijk ben ik toch niet opgestaan vanmorgen, en is het hele verhaal hiervoor afkomstig uit mijn dromen. Afijn. Nou ja. Kan de beste overkomen; ik pik het hier wel op. Ik vind snel de trein naar de stad – uitstekend geregeld hier. Dan besluit ik door de mooie oude stad te voet naar mijn luxe verblijfplek te gaan, een wandeling van ongeveer een half uur. Helaas begint het flink te regenen en kom ik zeiknat aan in mijn zijden pak. Gelul bij de lobby dat mijn verzopen kop niet op de paspoortfoto lijkt, je kent het wel. Ik heb nog net tijd om mijn koffer in mijn suite te pleuren voordat ik naar het restaurant wandel waar de delegaties van elf partners een vorkje prikken. Ik pers me nog steeds kletsnat tussen Leuven en Bologna in en heb een geweldige avond, niet in de laatste plaats vanwege de schoonheid van beide steden en de rijk vloeiende pivo, en heb met enkele wichtungsmachers alvast een schreeeuwsessie. De Poolse polonaise laat ik niet aan mijn lichaam voorbijgaan, heerlijk!

Rond half elf wandel ik met een grote club Leidse collega’s terug naar het hotel. Lacherig vergelijken we onze vertrekken, en blijk ik (voorbereiding!) toch weer de ‘grootste’ te hebben. Ik heb kort contact met het over de wereld verstrooide thuisfront en lees voor de achtentachtigste keer de belangrijkste vergaderstukken door, twee A4tjes groot, voor ik rond middernacht het licht uitdoe. De koffer staat onuitgepakt naast mijn bed (ik slaap in pak!) en zal dat de komende tijd naast ontelbare bedden blijven doen. Hoera!

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2025/06/de-dag-van-jasper-26-mei-2025?utm_source=Maileon&utm_medium=email&utm_campaign=20250605%20medewerkersnieuwsbrief%20FWN%20NL&utm_content=https%3A%2F%2Fwww.medewerkers.universiteitleiden.nl%2Fnieuws%2F2025%2F06%2Fde-dag-van-jasper-26-mei-2025&cf=wiskunde-en-natuurwetenschappen&cd=fnw-bestuur-bureau