2024-04-05

De dag van Jasper (4 april 2024)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Woensdag 27 maart

Het is woensdag, een loden dag in de bestuursvleugel, een dag waarop we ons concentreren op het tergend verstrijken van de tandeloze tijd. Inmiddels ben ik helemaal gewend in het gebouw. En ook aan nieuwe buren - nieuwe geuren, nieuw ongemak. Het gebouw doet precies waar het voor bedoeld was: de bestuursleden en diensten die vroeger op een veilige afstand werden gehouden, duwen ons nu iedere dag pontificaal het zitvlak in het gezicht, de spleet onwrikbaar rond de neus geplooid. Heel onaangenaam!

Vanaf september wordt het nog erger met de stroom ruftende studenten in de nieuwbouw.

Vandaag eerst maar eens een brulsessie met Monique Leemkuil over benoemings- en bevorderingsdossiers. Ha! Zelfs deze week kunnen we er snel doorheen. We bespreken ook een op handen zijnde ‘communicatie’ richting de instituten. Voor een vlotte doorloop van dossiers blijkt het steeds weer belangrijk dat iedereen ’s ochtends thuis de veters straktrekt - het is onbegrijpelijk dat de meute nog steeds permanent naast de schoenen blijkt te zweven.

Alsof we een regiment regeringsleiders hebben rondlopen op zoek naar de volgende persconferentie, terwijl er toch maar eentje echt de baas kan zijn!

Het zijn mannetjes (en vrouwtjes, ons bent woke) die op ieder moment van passeren een saluut verwachten! Ook binnen de instituten wisselen de mensen om de split second van functie, dus is het zaak iedereen van tijd tot tijd op een rij te zetten en aan een straf regime van schijnexecuties te onderwerpen.

Na dit overleg ga ik naar het Rapenburg voor een uitgebreide audiëntie: rector, een aantal decanen en de drie onlangs benoemde Universiteitshoogleraren paraderen langs. De laatsten - arme schapen - zijn schaamlap voor modieuze zaken waar we als universiteit echt niet omheen kunnen, ook wel bekend als doorsnijdende meuk. De eerst slachtoffers zijn Ineke Sluiter (FGW), Judi Mesman (FGGA) en Arnold Tukker (de arme rukker, excuus, grapje uit de binnenzak).

Deze laatste is een armzalig kweeksel van onze eigen faculteit (het doorluchtige CML) die we van de straat houden middels het thema duurzaamheid. Om het in zijn eigen woorden te zeggen: Tukker, de oude rukker, wil zich met name ‘hard’ maken voor nieuwe ‘inter-‘ en ‘trans’-disciplinaire samenwerkingen die nodig zijn om dit thema ‘kracht’ bij te zetten, how dirty old man can you be?

Echter, een mooier moment voor deze schaamlap was nauwelijks denkbaar geweest. Tot onze grote verbazing hebben we net gisteren een extreem positieve evaluatie gehad van de in alle haast bij elkaar gegooide quasi-BA opleiding Science for Sustainable Societies die we zo snel mogelijk willen starten, samen met de Faculteit Sociale Wetenschappen en de Faculteit Governance and Global Affairs. Hebben we die beoordelingscommissie - en tevens onszelf, zo verbaasd waren we - toch nog met enig gevolg zand in de ogen gedruppeld! Hulde! Na dit succes gaan we de volgende keer nog exotischer; kwaad kan het immers niet. 

Science for Old Recipies, samen met de clowns van archeologie? Van mij mag het.

Na enige tijd aandachtspunten voor de universiteit te hebben gedelibereerd tegen niemand in het bijzonder, trap ik naar het Gorlaeusgebouw voor de volgende porties overleggen. Achtereenvolgens komt van alles aan bod (NeCEN etc) waar we eigenlijk al jaren vanaf willen. En doelloos werkoverleg met Pietertje Schipper.

Nog steeds in de middag (beetje doortrappen) woon ik de presentatie van een heus boek bij! Wim van Saarloos, man met grote staat van dienst, groter zelfs dan ondergetekende, heeft met collega’s Vitelli Vincenzo en Zorana Zeravcic een boek, wat zeg ik, een studieboek geschreven: “Soft Matter: Concept Phenomena, and Applications”. Voor de presentatie is er een seminar van een fysicus met nog grotere staat van dienst, Daan Frenkel uit het verre Cambridge University, waarna Wim uitleg geeft over het boek. Ik heb grote bewondering voor collega’s.

Ons Wim kennende heb ik geen twijfel dat het hier om een zeer geslaagd boek gaat. Een goed boek, een boek om minimaal een keer minder vluchtig dan gebruikelijk doorheen te bladeren, hoe geweldig is dat! De toelichting maakt dat ook helemaal duidelijk. Aan het goede boek zijn dan ook vele zorgvuldig opgebouwde opgaven toegevoegd en, als toppunt van moderniteit, een link naar een website met filmpjes. Ik zie ernaar uit het boek ter hand te nemen en de stof die Wim zo inzichtelijk presenteert eens op mijn gemak proberen te begrijpen tijdens een bladersessie! Na de presentatie, waarbij KNAW-president Marileen Dogterom het eerste exemplaar juichend in ontvangst neemt, is er een geslaagde receptie waar ik veel van de gebruikelijke verdachten binnen de hogere kringen spreek. Leuk!

Per fiets, trein, vliegtuig, trein en fiets ga ik snel naar huis, met in mijn tas een loodzwaar exemplaar vol geheime kennis. Vol verwachting eet ik met de kinderen, bereid ik de dag van morgen vluchtig voor en ga zwemmen. Al die tijd houd ik het uitstekende boek stevig onder de oksel geklemd, zelfs wanneer ik amechtig in het water lig. Daarna blader ik met veel plezier door het natte, nieuwe boek. Wie schrijft beklijft, zeggen ze. En als je zo schrijft, schrijf je zeker!

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/04/de-dag-van-jasper-4-april-2024