2024-04-22

De dag van Jasper (18-04-2024)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Vrijdag 12 april

Het is weer eens zo’n zompige lentedag. Bij gebrek aan chauffeur zit ik een godvergeten deel van de nacht in een afgefakkelde trein richting de zelfverklaarde zenuwknoop van Hollands glorie,  Eindhoven, om daar het jaarcongres Fysica van de Nederlandse Natuurkundige Vereniging (NNV) van mijn doorluchtige aanwezigheid te voorzien. Een millennia-oude institutie waar ik al sinds mijn kindertijd naartoe ga. Niemand wil het organiseren; derhalve pingpongt deze volkomen lege netwerkbijeenkomst sinds jaar en dag tussen alle kennisinstituten van dit platte land.

Volgend jaar is het weer eens een thuiswedstrijd!

Het congres is bedoeld voor iedereen met een loszittende tong, zeker niet voor serieuze academici. De sprekers hebben dan ook slechts de opdracht tot spreken. Toch kan er best wel eens zomaar een prachtig verhaal uitrollen, zo vertelt het infinite monkey theorem, als we ten minste op toeval mogen vertrouwen. Als vlag op de spreekwoordelijke modderschuit is er het nadrukkelijke streven van de organisatie om een stokoude Nobelprijswinnaar uit het voorafgaande jaar met twee man het podium op te dragen voor een rochelpartij van minstens een half uur.

Het is haast niet te geloven, maar ik kan me de afgelopen twintig decennia geen gelegenheid herinneren dat het de organisatie gelukt is om de Nobelprijswinnaars gewoon met rust te laten. Het een en ander toont echter wel aan hoe weinig licht er zit tussen Nobelprijswinnaars en de Nederlandse elite der fysici - wat onsamenhangend geluid produceren betreft!

Voor mij is het allemaal een feest der herkenning. Tijdens het congres wordt er een edelblikken bokaal van de Stichting Physica, de Physicaprijs, uitgereikt; een stichting die als enige doel heeft haar eigen belangen landelijk te bevorderen. Als voorzitter bevredig ik vooral mijn eigen doelen; ik reik de prijs dus ook geheel naar eigen voorkeur uit. Dit keer gaat mijn keuze naar Florian Schreck, hoogleraar bij de hoofdstedelijke concurrentie. Florian onderzoekt van alles op ijs… micro-Kelvins of lager, en iets met quantumgassen - als dat maar niet heel erg stinken gaat! Hij maakt er gelukkig iets gewichtigs klinkend van tijdens zijn onsamenhangende verhaal. Ik realiseer me weer hoezeer ik betreur dat ik nooit iets nuttigs ben gaan studeren.

Aan het einde van de ochtend is de Young Shouters Contest, waar drie promovendi luidkeels en tegelijkertijd verslag doen van hun banale onderzoeksvragen. Het lamgeslagen publiek heeft gelukkig al van tevoren gestemd op de door mij aangewezen winnaar. Het is drie keer onverstaanbare bagger, van kop tot staart. Ik dump mijn eigen vooraf ingevulde stemformulier in een prullenbak en speer naar een lunch waar ik de vele onbenullige hoofden knorrend begroet.

De middag (!) start ik met een paar online schreeuwsessies vanuit de grote zitkuil van het Auditorium. Na luid zuchtend nog een paar flitspraatjes te hebben uitgezeten, ga ik naar de lezing van Anne l’Huillier, Nobelprijswinnares Natuurkunde 2023. Uiteraard een heus verhaal, met enige vergissingen (geen probleem!) verteld vanuit de historie naar het heden (ik viel echter halverwege kortstondig weg vanwege de copieuze lunch). Omdat mijn eigen achtergrond in de optische spectroscopie ligt, is het voor mij allemaal appeltje-eitje. Welhaast als vanzelf gaan mijn gedachten terug naar die vroege periode van denken, toen ik mezelf zowaar van de ene op de andere dag een ander kapsel kon aanmeten - niet dat ik daar toen het geld of het geduld voor had. Wat leuk dat die aanzet van mij toen is uitgemond in een heuse Nobelprijs voor Anne!

De middag wordt afgesloten met de gedoodverfde winnaar van de Young Shouters Contest, waarna we in colonne door de lichtstad marcheren richting het diner. Tijdens de tocht hebben studenten van De Leidsche Flesch de moed om mij aan te spreken. Wat goed! Precies wat jonge mensen nodig hebben: hun grote roerganger zien shinen op een gewichtige netwerkbijeenkomst.

De avond brengt waar het aan ontbrak: ik blijk naast iemand uit het noorden te zitten knagen. Nog toevalliger is dat ook hij in Den Haag resideert, nog geen 5 minuten pedaleren van ons eigen statige adres. Zowaar een Groningse enclave in de hofstad! Ik grijp de gelegenheid aan om op ons eigen taaltje over te schakelen en regel een lift. Zo blijkt deze congresdag precies te hebben opgeleverd waar dit soort congressen voor zijn: contactgegevens van een Groninger! Ik zie nu al uit naar Fysica 2025 in mijn bovenste beste eigen toko.

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2022/02/de-dag-van-jasper?cf=wiskunde-en-natuurwetenschappen