2024-06-14
De dag van Jasper (30 mei 2024)
Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.
Woensdag 22 mei
Wanneer werd ik voor het laatst vrolijk wakker? Het wil me niet te binnen schieten.
Gisteravond een dijk van een hoofdpijn opgedaan in de Pubquiz van de ‘We Are Science Week’, de zoveelste zaaddodende activiteit in een toch al volkomen misplaatst evenement. Wie heeft besloten daar al ons geld van een jaar tegenaan te gooien [noot redactie: jij, Jasper!], en wat is nu eigenlijk de bedoeling en doelgroep? Medewerkers die uren staan te wachten op een gratis cappu en slecht doorbakken poffertjes, in de baas zijn tijd, iedereen volkomen at ease met de terreur van de tiktokrij. Dat noemt men dan een feest! En dan een ‘kwis’ waar maar liefst duizend teams uit de hele faculteit kostbare tijd aan verspillen… mijn tijd, aan stupide vragen en een bijpassende grafsfeer. Ik neem een sarcastisch petje af voor de organisatie, en zie ze graag op functioneringsgesprek! Als faculteitsbestuur moesten we ons tevreden stellen met een zwaar ondermaatse laatste plek. En dat dendert maar door ook: vandaag staat weer iets ‘feestelijks’ op de agenda.
Maar eerst moet ik langs de kraker. Hij trekt mijn hele lichaam uit elkaar. Ik krijg oefeningen mee en weet met veel moeite mijn fiets te bestijgen voor een martelrit naar het station.
Op de campus aangekomen kan ik mijn balzaal in de nieuwbouw met de ogen dicht vinden: ik volg gewoon de zware geur die uit de burelen oprijst met mijn scherpe neus! Zo vermijd ik niet alleen iedere blik op de deprimerende ruimtes, maar ook de dagelijks begroetingen door functionele idioten die het gebouw bevolken, onder andere de zitzakken achter de receptie.
Let wel: de route naar de oude bestuursvleugel ging via een anonieme dienstingang, een schimmige entree die paste bij de verborgen afwerkplek waar activiteiten plaats vonden die het daglicht niet velen, waarbij ik altijd, tot mijn grote opluchting, niemand tegenkwam of aanspreken hoefde. Veel beter passend bij de naargeestige werkelijkheid zoals die mij steeds vaker aanvliegt, al mijn godganse leven. In de nieuwe opzet ben ik geregeld gedwongen mij onder het voetvolk te begeven en daar zelfs een professionele relatie mee te onderhouden; een houding waarvoor ik, de man van het halfvolle glas, niet echt ben gemaakt! Leuk en goed te weten dat ze er zijn, maar uiteindelijk hoort het gepeupel zich wel buiten mijn zicht en hoorafstand op te houden.
Vandaag staan er hoofdzakelijk ‘overleggen met collega’s van het Bestuursbureau’ op de agenda, wat zoveel betekent als dat ik geheel zelfstandig mijn e-mails bekijk. Heel uitputtend, maar toch waardevol, zo’n dag waarin je niet van het ene overleg in het andere rolt. In de middag heb ik gelukkig weer een online overleg met de onderknuppels van Una Europa, een kartel van 11 Europese vrinden waar we sinds mensenheugenis deel van uitmaken. In juni komt de hele zooi in Zürich bij elkaar; ik ben gevraagd om een pitch over ons voornaamste doel - meer geld voor onszelf (veel meer!) - te verzorgen. Het doel is duidelijk; zelfs ik, met mijn gemangelde lichaam en geest, begrijp uitstekend wat er gevraagd wordt. Ik vind het belangrijk dat wij, en in mindere mate Una Europa, steeds rijker worden, vooral dat ikzelf als witte oude man meer budget te spenderen krijg, dus neem ik de uitnodiging om te spreken van ganse harte aan.
Hierna fiets ik de stad in voor wat lichaamsbeweging (nog steeds op slot, dat oude lichaam van me) en het Bestuursberaad: de vergadering van bestuurders (saai!). Er gebeurt geen enkele ruk deze maanden, waardoor het prioriteren van onderwerpen en het plannen van haalbare agenda’s een uitdagende klus is waar wij ons met enig succes slapend doorheen slaan.
De werkdag in Leiden (Groningen is nog steeds te ver weg!) sluit ik af met een amechtig toneelstukje: de feestelijke opening (weer een feestje!) van de Mediterrane tuin in de Hortus botanicus. Een nieuw stukje Hortus, achter de Oude Sterrewacht, dat we ons tegen de verwachting in hebben kunnen toe-eigenen.
We worden ontvangen in de drankzaal waar Jan Willem Erisman (hoogleraar bij de milieukabouters) en Rogier van Vugt (hoofd horticultuur) prettig achtergrondgeruis verzorgen bij mijn verlangen naar drank. Hierna tekenen Paul Kessler (prefect) en Ignas Snellen (professioneel sterrengluurder) een samenwerkingsvod. Wetenschappelijk? Nee, vanzelf niet, publieksoplichting en overige verkoop van rare praatjes in de Hortus en de Oude Sterrewacht. Geweldig, en geniaal in al zijn afschuwelijkheid!
Toen ik in Leiden begon was mijn enige andere doelstelling, naast het goed onderhouden van mijzelf, om overbodige samenwerkingen binnen de faculteit op te zetten, maar dat zelfs deze twee uitersten elkaar in een doodsgreep houden terwijl we met zijn allen naar een diep liggende bodem zinken had ik nooit verwacht. Uiteindelijk lopen we naar de minuscule en stinkende Mediterrane tuin, alwaar, met het planten van een schaamlap, de eenmalige astronaut van jaren geleden en door iedereen goed te betalen André Kuipers een totaal overbodige ‘handeling’ verricht. Om herkenbaar te zijn heeft hij toch zijn oude ruimtepak maar aangetrokken. Onhandig!
De receptie na afloop is volkomen dood (mijn type sfeer!) en rijkelijk van alcohol voorzien, dus met enige moeite ruk ik me ervan los. Complimenten voor de medewerkers van de Hortus, het was weer helemaal niets! Ook die zie ik graag terug voor een beoordelingsgesprek.
Ik kom later en meer dronken thuis dan bedoeld, ontvang daarvoor een uitbrander van mijn vrouw, hap nog even snel iets weg met de kinderen, en hoor dat het hoogtepunt van het jaar voor Jasmijn, haar eindexamen Tekenen, volkomen ruk is gegaan. Het was mooi geweest als ze iets op papier had kunnen zetten, want dan had ze volgend jaar in ieder geval een vak minder gehad, maar we kunnen niet allemaal interen op ons doorzettingsvermogen! Ik lees een pak A4tjes voor morgen – gelukkig een zware vergaderdag - en denk nog even aan de kraker. Behoorlijk saai allemaal, zeker voor mijn lezers, maar in zo’n bewogen leven mag dat wel een keer.
Origineel: https://www.student.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/05/de-dag-van-jasper-30-mei?cf=wiskunde-en-natuurwetenschappen&cd=wiskunde-bsc
Admin - 09:26:04 | Een opmerking toevoegen