2024-06-14

De dag van Jasper (13 juni 2024)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Donderdag 6 juni

De ochtend zit ramvol, met supra-rectrix Hester Bijl en de metavoorzitters van de wetenschapsraden in het ondergelopen vlakke laagland. Er speelt geen ruk deze week - we zitten elkaar gewoon stilzwijgend aan te staren vanaf de overkant van de zaal. Iedereen is er bekend mee dat het hoofdlijnenakkoord van de coalitie die het nieuwe kabinet gaat vormen een ranzig, stinkend vod is. Waar minister Dijkgraaf ons sappige kluiven toewierp, is de nieuwe coalitie vastbesloten om vooral zichzelf van lekkers te voorzien. Zeer onverstandig en ook niet passend bij de ambities om mij te stimuleren. Het vooruitzicht is dan ook een nog minder actieve zomer dan normaal.

Mijnerzijds, vanzelfsprekend.

Vooral het voornemen te bezuinigen op de sectorplannen is onbegrijpelijk. Deze plannen hebben natuurlijk alles behalve een doel, maar als we al het redeloze zomaar gaan schrappen, waar blijven we dan? Waar kan het ministerie zijn trots dan in kwijt, als veld-investering in een onzekere maar duistere toekomst? Vertel me, waarin? Het is dus zeer wrang dat dit instrument, naast alle instrumenten van het concertgebouw, op de lijst van bezuinigingen hangt; in ons geval bij de toegang tot ons gebouw. 

Hoe het ook zij: bezuinigingen vallen te billijken, maar als het gaat om budget dat ik zelf met slappe hand (en deels, altijd deels) bij deze of gene neer kan leggen, schandalig! We leggen ons er dan ook niet zomaar bij neer. Gisteren heb ik als directeur superieur van een van de duizend landelijke domeinen die ik voorzit - het worden er zoveel, maar nieuwere zijn altijd welkom - samen met de voorzitters van de domeinen Techniek, Medisch en Social Sciences & Humanities, Suikerbrood, Boontjes, Panne- & Pannenkoek alsmede Waterpomptang, Suikerspin, Kaantje, Ventiel en Luchtballon al driftig schreeuwoverleg gevoerd met alle ambtenaren van Nederland. Het is een initiatief om onze woede, verbijstering en verzet samen te persen in loslopende woorden. Een postmodern gedicht, om bij politici en andere willekeurig betrokkenen het belang van ONS nog maar eens krachtig te benadrukken.

Een andere zaak die veel aandacht eist op dit moment is Mzzart, het aanvalsplan 40-45 om de arbeidsmarkt in de hightech/chipindustrie met ontelbare hoeveelheden zoekende werkzoekenden te overspoelen. Hoewel we niet zijn uitgenodigd door de minister, zijn we er gelukkig mee bekend waar zijn huis woont, ingefluisterd als we zijn door die ratten van de TU Delft. Mijn FWN, tatarata, meneer, heeft expertise in huis, meneer, zeker, vaardige technologie gericht op instrumentatie! 

Dit is de perfecte gelegenheid om die hele onwelriekende zooi zo in het gezicht van de minister te duwen! Laten we alle bescheidenheid die ons nog restte van ons afwerpen!

Na nog een overbodig maar smakelijk lunchoverleg met de wetenschappelijk directeuren in een muf ruikende Hortus, spoed ik me naar de hoofdklus van vandaag: de opening van het nieuwe gebouw van Johnson&Johnson. Wat een prachtig gebouw, wat een grote in zichzelf gekeerde openheid, wat een grandeur! Geheel in de stijl van de Nieuwe Rijkskanselarij te Berlijn; waar halen ze het geld vandaan? En dat op 100 meter van ons eigen Gorlaeusgebouw! Er zijn sprekers, maar ik scherm mijzelf af voor een netwerkbijeenkomst, intieme ogenblikken met minister Adriaansens en wethouder Spijker, om ze bij te fluisteren over alles dat we aan het programma Bah, pardon, Mzzart, kunnen leveren. Hoe meso de wereld is blijkt maar weer als ik op weg naar buiten een ex-lullo van de studentenvereniging Unitas in Utrecht tegen het oude lichaam stomp. We spreken af bandjes aan te halen, prima!, en hopelijk ook nog eens nuttig voor mijn eigen netwerk.

Na de receptie (gaap) speer ik naar huis, waar we met zijn vieren Uitgekookt vreten (four is a crowd!). Daarna peer ik met Kamiel door naar die Rotterdamse tempel van cultuur, De Kuip, waar we scheldend en vloekend Nederland-Canada van commentaar voorzien: een cadeau voor ons beiden! We zitten de wedstrijd uit op mooie plaatsen, sterren komen in actie en doelpunten vallen… ik heb alweer een strofe voor mijn postmoderne gedicht! Intens tevreden met mijzelf ondernemen wij de lange terugtocht door de negorij naar huis. Om iets na middernacht thuis te komen. Kamiel is er stellig van overtuigd dat mijn gedicht potten gaat breken. Prachtig dat vanzelfsprekende optimisme! Ik gun ons allemaal een Jasper de komende tijd, niet alleen mijzelf!’

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/06/de-dag-van-jasper-13-juni?cf=bestuursbureau-expertisecentra&cd=bestuursbureau