2024-08-30

De dag van Jasper (29 augustus 2024)

Jasper Knoester is de decaan van de Faculteit Wiskunde & Natuurwetenschappen. Hoe gaat het met hem, wat doet hij precies en hoe ziet zijn dag eruit? In elke nieuwsbrief geeft Jasper een inkijkje in zijn leven.

Dinsdag 27 augustus

De eerste niet-berg-dag voor de kinderen, zoals ik school ook wel placht te noemen. De ochtend start met het ontbijt, wat betekent dat ik in alles weer de chef ben… een rol die ik overigens graag op me neem. De zomer was voorbij in een nanoseconde. Ik heb zacht zitten luisteren naar de echoput; echte vakanties doe ik niet aan of daarbuiten… die zitten voor mij in de winter, met mijn kalende kop tot de bovenkant van de kaak in de sneeuw.

Niet dat ik de kriebel om op-andermans-kosten-hard-broeigas-de-hemel-inpompen helemaal kon weerstaan, deze zomer - dat van hiervoor is vanzelf een stijlfiguur. Bijna de hele maand augustus zat ik in China samen met de verzameling karakters uit het CML en LACDR. China is een oude (tweede) liefde; we hebben de intriganten in Beijing, Nanjing, Shanghai en Ningbo gekieteld met onze westerse nonsense. Let wel: bestaande EN nieuwe samenwerkingen. Een intensieve, inspirerende en culinaire verkenning van de grote spons die China nu eenmaal is: alles in China gaat mega-snel. We kunnen veel wegzetten bij onze gerespecteerde partners, tegen niet onaanzienlijke beloningen. Niet alleen op het gebied van technologie en innovatie, maar zeker ook op onderwerpen als (bio)diversiteit en duurzaamheid waarop de Chinezen, zoals men weet, de grote roergangers zijn. Ze zorgen immers goed voor mens en aarde! Natuurlijk is daar de interesse om Leidse kennis voor een zacht prijsje over te nemen nog steeds heel groot; ik rijd de verhuiswagen graag voor.
 
Chinees geld is immers de kurk waarop we allemaal moeten drijven in deze roerige tijden, zeker wanneer onze eigen regering alleen nog maar poep voorschotelt.

Zo hadden we in Beijing zeer efficiente besprekingen met de China Scholarship Council (CSC) over de uiterst succesvolle slavernij- en spionnen-programma’s van deze geheimzinnige club. In ons stelsel vormen CSC-promovendi sedert vele jaren het instrument om de rijkdom aan ideeen uit de zware hoofden van onze wetenschappelijke aristocratie op financieel niet geheel ongunstige wijze tot wasdom te brengen, een situatie die voor beide partijen - bedrieger en bedrogenen - zo belangrijk wordt geacht dat de rechten van de mens… ach ja, de rechten. Je moet toch wat in deze stinkende wereld! We moeten het dus alleen nog eens worden over de voorwaarden, vooral over de hoogte van de door hen betaalde beurs. Het kan niet zo zijn dat wij constant onze portefeuille moeten bijtrekken als onze eigen belastingdienst weigert het voordeel van deze constructie voor de BV Nederland in te zien. De gesprekken stemmen me optimistisch.

‘De opzet en uitstraling van het nieuwe gebouw en zijn prachtige faciliteiten is [sic] eindelijk in overeenstemming met de status van de directeur - aldus de journalisten’

Ik loop alweer een dikke week met het hoofd in de nek. Vorige week was het rustig, maar deze week lopen er alweer een hoop betaalde passanten rond in het gebouw. En zonder reden! Volgende week open ik het nieuwe Gorlaeus Gebouw en dan gaat alles helemaal vanbinnen bruisen!

De opening op maandag 2 september moet worden voorbereid. Fonds per excellence van de Nederlandse staat en professioneel knipper Constantijn van Oranje zal met een team van behaaglijke studenten de openingshandeling verrichten (door ter plekke een quantumcomputer in elkaar te sleutelen, grapje!). Mijn gedachten doen er nu al pijn van! Vandaag het voorproefje, de sneak preview, want we hebben een hele ochtend met de pers. Een moment van glorie. De enige smet is dat er maar twintig amechtige toeschouwers zijn!

Ik start met een inleidende presentatie over de faculteit en het nieuwe gebouw, maar dan, plots, overvalt het me: in plaats van glorie roep ik een grafstemming over mezelf en ons gezelschap uit. Wat heeft het immers allemaal voor zin? Het voelt alsof ik de meute meetroon voor een rondgang door een overjarige cultuur, zeg maar het Forum Romanum te Rome. Denkend aan het kabinet Schoof zie ik slechts gesubsidieerde kermissen in oneindig laagland staan; de wetenschap lijkt ons geheel en voor altijd te hebben verlaten.

Na een urenlang durende spel door het gebouw, waarbij onbenullen korte presentaties geven over toekomstige opslagruimtes voor stront (zie mijn vorige bijdrage) en faciliteiten die binnenkort alleen nog door Chinezen worden bevolkt, tieft het volk eindelijk op. Wat is het een bedroevende dag! De bezoekers zijn duidelijk onder de indruk van de opzet en uitstraling van het gebouw, van de functionaliteit en de prachtige faciliteiten. Je kunt inderdaad niet anders dan concluderen dat het een prachtig mausoleum is! Ik sluit af met twee korte interviews voor partijen die wel een slaatje kunnen slaan uit onze trieste neergang: de Sleutelstad en bouwer Heijmans.

Aansluitend nog een dieptepunt: de eerste vergadering van het faculteitsbestuur. Ook Berber Verhalle sluit aan, de nieuwe assessor van het bestuur, type luiwammes, die deze keer door haar voltallige bestuur is afgevaardigd om er een heel jaar voor spek en bonen (maar wel gesubsidieerd) bij te zitten. Waren studenten maar wat meer bereid om zich in harde wetenschap te verdiepen! Ook hier renderen de soft skills kennelijk weer eens beter dan ware kennis. Ergo sum.

Die middag word ik tenslotte door NSC-kamerlid Rosanne Hertzberger, gepromoveerd in Leiden en oud-nobody, tot de orde geroepen. Iemand uit mijn uitgebreide entourage heeft het kennelijk zinnig gevonden om de ouwe-Leienaar tot ons te roepen. Ik besteed het ‘glimmend van trots het gebouw laten zien’ uit aan een ondergeschikte en neem daarna persoonlijk ruim 6 uur de tijd voor een tamelijk eenzijdige schreeuwsessie over een waaier aan zaken, waaronder de keuze van onze favoriete kleur (ik: Leidens blauw, zij: na enig aandringen, varkensroze). Ik constateer niet voor het eerst dat er een gat zit tussen mijn mening en die van anderen. Juist daarom is het van groot belang mijn mening vaker en vooral breder te ventileren!

Thuis loopt de zaak volledig in de patatten: ik vind de hond in de pot (?). Tijdens het bespreken van de eerste schooldag lees ik wat stukken voor morgen en ga ik nog even sporten. Het normale ritme is inderdaad weer opgepakt en dat is wat mij betreft helemaal prima.

Origineel: https://www.medewerkers.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/08/de-dag-van-jasper-29-augustus-2024?cf=wiskunde-en-natuurwetenschappen&%3Bcd=fnw-bestuur-bureau&utm_source=Laposta&utm_campaign=FWN+nieuwsbrief+29+augustus+2024&utm_medium=email